To staje się nową świecką tradycją, że na 11 listopada jest biegane. Był już tłumny Poznań, był szybki Luboń, przyszedł czas odhaczyć nowe miejsce na mapie biegowej, czyli leśno-jeziorny Wolsztyn.

Mówili mi – to trudny, dość pofałdowany 11-kilometrowy cross wąską ścieżyną. Odpowiadałem im: Zachęcacie czy zniechęcacie? Pakiety rozeszły się jak boosty Adidasa w promce na Black Friday. Nie liczyłem na jakoś szczególnie dobry wynik, bo dopiero co wznowiliśmy treningi, a zakwasy po ostatnim bliskim spotkaniu z ćwiczeniami trenera Michała nadal dawały się we znaki. Ale najważniejsze, że humory dopisywały, a słoneczko pięknie przygrzewało. Nic tylko biegać!

Uprzedzony przez doświadczonych kolegów, ustawiłem się bardziej z przodu, bowiem trasa po kilku kilometrach zwężała się do wielkości ścieżki wydeptanej przez ambitnych grzybiarzy. I tak czas płynął, wężykiem, jak po sznurku pokonywałem kolejne kilometry wśród leśnych ostępów. Aby umilić sobie to dość wyczerpujące zmaganie, postanowiłem podczepić się pod taką filigranową dziewczynę, której sprężysty krok i lekkość ruchów wprost mnie urzekły. Później okazało się, że była pierwszą kobietą na mecie! W tak pięknych okolicznościach przyrody dotrwałem jakoś do końca, gdzie na ostatnich kilkudziesięciu metrach utworzył się szpaler wiwatujących kibiców. Taki finisz to ja lubię! Pozostali Chyżacy skończyli niedługo po mnie, a potem razem biesiadowaliśmy wśród rytmicznej muzyki. VII edycja Wolsztyńskiego Biegu Niepodległości przeszła do historii!

Poniżej Chyże czasy:

Szymon Kuraś: 47:01, 24. (OPEN), 8. (M30)

Sławek Drgas: 52:00, 75. (OPEN), 26. (M30)

Piotr Konieczny: 01:03:15, 251. (OPEN), 72. (M30)

Agnieszka Jarnót: 01:07:11, 332. (OPEN), 27. (K40)

Szymek